چرا این کتاب رو ترجمه کردم؟

Saturday، ۱۸ Dey ۱۴۰۰

اوایل‭ ‬مهر‭ ‬۱۳۹۵‭ ‬، بعد‭ ‬از‭ ‬یک‭ ‬سفرِ‭ ‬یک‭ ‬ماهه‌ی‭ ‬بی‌مقصد‭ ‬و‭ ‬سرشار‭ ‬از‭ ‬آدرنالین‭ ‬و‭ ‬هیجان،‭ ‬از‭ ‬فرطِ‭ ‬خستگی‭ ‬به‭ ‬خونه‌ی‭ ‬دوستم‭ ‬در‭ ‬تهران‭ ‬پناه‭ ‬بردم‭ ‬و‭ ‬خوابیدم. خوابِ‭ ‬عجیبی‭ ‬دیدم. ‬صدایی‭ ‬بسیار‭ ‬باورپذیر‭ ‬که‭ ‬معلوم‭ ‬نبود‭ ‬از‭ ‬چه‭ ‬منبع‭ ‬یا‭ ‬کالبدی‭ ‬میومد،‭ ‬بهم‭ ‬گفت‭:‬

شش‭ ‬سال‭ ‬دیگه‭ ‬می‌میری‭.‬

باورش‭ ‬کردم. ‬واقعیتی‭ ‬بود‭ ‬که‭ ‬بر‭ ‬من‭ ‬نازل‭ ‬شد. واقعیتی‭ ‬درک‌ناپذیر،‭ ‬ولی‭ ‬خوش‌آیند‭ ‬و‭ ‬رهایی‌بخش. ‬چرا‭ ‬رهایی‌بخش؟‭ ‬چون‭ ‬دیگه‭ ‬لازم‭ ‬نبود‭ ‬به‭ ‬فکر‭ ‬آینده‭ ‬باشم‭ ‬و‭ ‬تصمیماتِ‭ ‬بلندمدت‭ ‬بگیرم. ‬باور‭ ‬کردنِ‭ ‬این‭ ‬پیامِ‭ ‬آسمانی (!؟) ‬با‭ ‬روحیه‌ی‭ ‬مسئولیت‌گریزِ‭ ‬من‭ ‬بسیار‭ ‬سازگار‭ ‬بود. ‬باور‭ ‬کردم‭ ‬که‭ ‬فقط‭ ‬شش‭ ‬سال‭ ‬دیگه‭ ‬روی‭ ‬این‭ ‬سیاره‭ ‬هستم‭ ‬و‭ ‬هرچی‭ ‬هست‭ ‬همینه. و‭ ‬این‭ ‬مرگ‌آگاهی،‭ ‬گاه‌وبی‌گاه‭ ‬راهنمای‭ ‬مسیر‭ ‬و‭ ‬تصمیماتم‭ ‬بوده (‬و‭ ‬البته‭ ‬خالی‭ ‬بودنِ‭ ‬حسابِ‭ ‬پس‌اندازم‭ ‬رو‭ ‬توجیه‭ ‬می‌کنه!‭(

هرچه‭ ‬به‭ ‬موعد‭ ‬رفتنم‭ ‬نزدیک‌تر‭ ‬شدم،‭ ‬مطالعاتم‭ ‬در‭ ‬مورد‭ ‬مرگ‭ ‬بیشتر‭ ‬و‭ ‬بامزه‌تر‭ ‬شده. ‬از‭ ‬طرفی،‭ ‬هیچ‌وقت‭ ‬مواجهه‌ی‭ ‬نزدیکی‭ ‬با‭ ‬مرگ‭ ‬نداشتم. ‬یعنی‭ ‬تا‭ ‬حالا‭ ‬هیچ‭ ‬دوست‭ ‬صمیمی،‭ ‬هیچ‭ ‬قوم‌و‌خویش‭ ‬نزدیک‭ ‬یا‭ ‬اعضای‭ ‬خانواده‌م‭ ‬رو‭ ‬از‭ ‬دست‭ ‬ندادم. ‬وقتی‭ ‬پدربزرگ‌ها‭ ‬و‭ ‬مادربزرگ‌هام‭ ‬رفتن،‭ ‬من‭ ‬بچه‭ ‬بودم‭ ‬و‭ ‬درکِ‭ ‬درستی‭ ‬از‭ ‬ماجرا‭ ‬نداشتم. ‬بهم‭ ‬اجازه‭ ‬ندادن‭ ‬به‭ ‬چهره‌ی‭ ‬مرگ‭ ‬نزدیک‭ ‬بشم،‭ ‬در‭ ‬نتیجه‭ ‬شِمای‭ ‬مرگ‭ ‬برام‭ ‬مجهول‭ ‬مونده‭.‬

از‭ ‬طرفی،‭ ‬این‭ ‬روزها‭ ‬با‭ ‬همه‌گیریِ‭ ‬این‭ ‬ویروسِ‭ ‬منحوس‭ ‬و‭ ‬زشت،‭ ‬حس‭ ‬می‌کنم‭ ‬مرگ‭ ‬به‭ ‬همه‌مون‭ ‬نزدیک‌تر‭ ‬از‭ ‬همیشه‭ ‬شده. ‬و‭ ‬شاید‭ ‬شما‭ ‬هم‭ ‬بخواید‭ ‬مثل‭ ‬من‭ ‬در‭ ‬مورد‭ ‬مرگ‭ ‬بیشتر‭ ‬یاد‭ ‬بگیرید‭.‬

در‭ ‬نتیجه‭ ‬تصمیم‭ ‬گرفتم‭ ‬این‭ ‬کتابِ‭ ‬بامزه‭ ‬رو‭ ‬ترجمه‭ ‬کنم. کتابی‭ ‬در‭ ‬مورد‭ ‬مرگ،‭ ‬جنازه‌ها‭ ‬و‭ ‬هر‭ ‬آن‌چه‭ ‬که‭ ‬به‭ ‬این‭ ‬دو‭ ‬مربوط‭ ‬می‌شه. ‬ولی‭ ‬نه‭ ‬از‭ ‬یک‭ ‬دیدگاهِ‭ ‬معنوی‭ ‬و‭ ‬آن‌دنیایی،‭ ‬بلکه‭ ‬از‭ ‬دیدگاهی‭ ‬کاملاً‭ ‬زمینی،‭ ‬علمی‭ ‬و‭ ‬بیولوژیکی،‭ ‬البته‭ ‬با‭ ‬ادبیاتی‭ ‬خودمونی،‭ ‬بانمک،‭ ‬و‭ ‬این‌دنیایی‭!‬

این‭ ‬کتاب‭ ‬روی‭ ‬خودِ‭ ‬من‭ ‬تاثیراتِ‭ ‬جالبی‭ ‬گذاشته. ‬قبلاً‭ ‬وقتی‭ ‬با‭ ‬دوچرخه‭ ‬سفر‭ ‬می‌کردم‭ ‬و‭ ‬کنار‭ ‬جاده‭ ‬لاشه‌ی‭ ‬یک‭ ‬حیوان‭ ‬رو‭ ‬می‌دیدم،‭ ‬نگاهم‭ ‬رو‭ ‬می‌دزدیم‭ ‬و‭ ‬سعی‭ ‬می‌کردم‭ ‬نادیده‌ش‭ ‬بگیرم. ولی‭ ‬الان‭ ‬می‌رم‭ ‬سمتش،‭ ‬توقف‭ ‬می‌کنم‭ ‬و‭ ‬برای‭ ‬مدتی‭ ‬نگاهش‭ ‬می‌کنم. می‌خوام‭ ‬ببینم‭ ‬تو‭ ‬چه‭ ‬مرحله‌ای‭ ‬از‭ ‬تجزیه‌س‭ ‬و‭ ‬چه‭ ‬حشره‌ها‭ ‬یا‭ ‬موجوداتی‭ ‬به‭ ‬ضیافت‭ ‬مرگش‭ ‬دعوت‭ ‬شدن. خیلی‭ ‬باحاله. ‬این‭ ‬کتابِ‭ ‬لعنتی‭ ‬نگاهِ‭ ‬شما‭ ‬رو‭ ‬به مرگ عوض‭ ‬می‌کنه‭.‬